Ahmad Faraz Poetry
Suna hai log usay aankh bhar ke dekhte hain
So us ke shahar main kuchh din thehr ke dekhte hain
Suna hai rabt hai us ko kharab halon se
So apne aap ko barbad kar ke dekhte hain
Suna hai dard ki gahak hain chashm-e nazuk us ki
So ham bhi us ki gali se guzar ke dekhte hain
Suna hai us ko bhi hai sher-o shayari se shagaf
So ham bhi mojazay apnay hunar ke dekhte hain
Suna hai bole to baton se phool jharrtay hain
Ye baat hai to chalo baat kar ke dekhte hain
Suna hai raat use chand takta rehta hai
Sitaray baam-e falak se utar kar dekhtay hain
Suna hai hashr hain us ki ghazaal si aankhain
Suna hai us ko hiran dasht bhar ke dekhte hain
Suna hai din ko usay titliyan satati hain
Suna hai raat ko jugno thahar ke dekhte hain
Suna hai rat se barh kar hain kakulan us ki
Suna hai sham ko saye guzar ke dekhte hain
Suna hai us ki siyah chashmagi qiyamat hai
So us ko surma farosh aankh bhar ke dekhte hain
Suna hai us ke labon se gulab jalate hain
So ham bahar par ilzaam dhar ke dekhte hain
Suna hai aaina tamasal hai jabin us ka
Jo sada dill hain ban sanvar ke dekhte hain
Suna hai jab se hamail hain us ki gardan main
Mizaj aur hi lal-o gauhar ke dekhte hain
Suna hai chashm-e tasavur se dasht-e imkan main
Palang zawaiya us ki kamar ke dekhte hain
Suna hai us ke badan ke tarash aisay hain
Ke phuul apani qabayain qatar ke dekhte hain
Woh sarvqad hai magar begul-e muraad nahin
Ke us shajar pe shagufay samar ke dekhte hain
Bas ek nigah se lutata hai qafila dil ka
So rahravaan-e tamannaa bhi dar ke dekhte hain
Suna hai us ke shabistan se mutasil hai behisht
Makin udhar ke bhi jalway idhar ke dekhte hain
Rukay tu gardishain us ka tawaf karti hain
Chalay to us ko zamanay theher ke dekhte hain
Kisay naseeb ke be parahan usay dekhay
Kabhi kabhi dar-o divaar ghar ke dekhte hain
Kahaniyan hi sahi sab mubalaghay hi sahi
Agar woh khawb hai tabeer kar ke dekhte hain
Ab us ke sheher main thehrain ke kooch kar jayan
Faraz aao sitaray safar ke dekhte hain
" جے رب ملدا نہاتیاں دھوتیاں
" جے رب ملدا نہاتیاں دھوتیاں تے رب ملدا ڈڈوئاں مچھیاں نوں جے رب ملدا جنگل پھریاں تے رب ملدا گائیاں وچھیاں نوں وے میاں بُلھیا رب اُنھاں نوں ملدا اتے دلیاں سچیاں اچھیاں نوں " " پڑھ پڑھ علم ہزار کتاباں کدی اپنڑے آپ نوں پڑیہا نئی جاں جاں وڑدے مندر مسیتی کدی من اپنڑے وچ وڑیا نئی ایویں لڑدا ایں شیطان دے نال بندیا کدی نفس اپنڑے نال لڑدا نئی آکھے پیر بُلھے شاہ آسمانی پھڑنائیں جیہڑا من وچ وڑیا اونوں پھڑدا نئیں " ساڈے ویڑہے آیا کر یار صبح شام یار صبح شام دوست صبح شام ھادی صبح شام " اودا رب وی نئی رُسدا رب دی سنئوں جینوں یار مناونڑ دا چج ہووے اونوں مکے جانڑ دی لوڑ نئیں جینوں یار دے ویکھیئے حج ہووے " جنگل ڈھونڈھیم بیلا ڈھونڈھیم " مسجد ڈھا دے مندر ڈھا دے ڈھا دے جو کُجھ ڈھینہندا پر کسی دا دل نا ڈھانویں رب دلیاں وچ وسدا " ڈھونڈھیم سارہ جہاں ایویں نا ستایا کر ایویں نا ستایا کر یار صبح شام ساڈے ویڑہے آیا کر یار صبح شام. بلهے شاہ
Comments
Post a Comment